วางแผนเพื่ออนาคต

“จ๋าเริ่มมีความคิดในการฝากไข่ ตอนอายุ 35 อ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่ามีออปชันฝากไข่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้หญิงยุคนี้” คุณจ๋า-อลิสา พันธุศักดิ์

พลังบวกสรรค์สร้าง ครอบครัวแห่งความสุข

นี่คือตัวอย่างของครอบครัวที่มีการวางแผนชีวิตได้อย่างลงตัว ถึงแม้จะมีเงื่อนไขของเวลาการงาน และธุระอื่นๆ อีกสารพัด แต่ยังสามารถบริหารข้อจำกัดเหล่านั้นเพื่อให้คำว่าครอบครัวที่สมบูรณ์ขึ้นมาได้ เจตนินขอหยิบเรื่องราวของคุณจ๋า “อลิสา พันธุศักดิ์” ภรรยาแสนสวยมากความสามารถของคุณอั๋น “ภูวนาท คุนผลิน” มาเล่า คุณจ๋าในวัย 45 ปี นอกจากจะเป็นผู้บริหาร เป็นภรรยา เธอยังทำหน้าที่เป็นแม่ของลูก “น้องพอล” วัย 1 ขวบ อีกด้วย บทสัมภาษณ์ต่อไปนี้จะพาคุณไปสัมผัสกับความรักความอบอุ่น และการวางแผนเพื่อคำว่าครอบครัวของพวกเขากัน

จุดเริ่มต้นของการวางแผนชีวิตครอบครัวเจตนิน

คุณจ๋า: จ๋าฝากไข่ไว้ตั้งแต่อายุ 38 แต่งงานตอนอายุ 42 หลังแต่งงานเราก็ปล่อยไปตามธรรมชาติอยู่ประมาณ 6 เดือน ก็เลยไปปรึกษาคุณหมอสมเจตน์ ซึ่งรู้จักเป็นเพื่อนเรียนตั้งแต่สมัยมัธยม เรามั่นใจเพราะเพื่อนเราเก่งอยู่แล้ว และที่โรงพยาบาลเจตนินก็มีชื่อเสียงด้านนี้

คุณอั๋น: แต่จริงๆ 6 เดือนที่เราปล่อยให้มีลูกเป็นไปตามธรรมชาติ เราวุ่นวายมาก เดินทางสุดฤทธิ์สุดเดช ช่วงที่จ๋าไข่ตกเราก็อยู่บนเครื่องบิน หรือติดเดินทาง งานวุ่นพอๆ กัน ก็เลยมาที่โรงพยาบาลเจตนิน ปัจจุบันการพบแพทย์ คือการวางแผนชีวิต เราไม่ได้มีปัญหาสุขภาพคุณหมอก็บอกทำไมไม่พยายาม 2 เดือนได้ลูกแน่ๆ แต่เรานับวันตกไข่ตรงกับวันที่ผมมีทริปไปต่างประเทศ ไปต่างจังหวัด จ๋าติดงานประกวดมันไม่เหมาะกับทุกสถานการณ์

ฝากไข่เท่ากับฝากอนาคตที่ดี

คุณจ๋า: จ๋าเป็นคนมีระเบียบวินัย มีมายด์เซ็ตในการที่จะทำอะไรเสมอ เริ่มมีความคิดในการฝากไข่ ตอนอายุ 35 อ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่ามีออปชันฝากไข่ ชึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้หญิงยุคนี้ก็อยากทำแต่ก็ลืม พอมาอายุ 38 ก็คิดว่าจะแต่งงานกับภูวนาทนี่แหละ (หัวเราะ) แต่ตอนนั้นจ๋ามีความคิดไม่อยากรีบแต่งงาน สมัยนั้นเขาก็ถามตลอดเวลา ไม่รีบแต่งมีลูกไม่ได้นะ เพราะอายุมากเกิน

จริงๆ จ๋าอยากยืดระยะเวลา ขอคิดก่อนได้ไหม ขอเวลาทำใจก่อน เหมือนคนอายุประมาณหนึ่งแล้ว การอยู่คนเดียวมันฟรีดอมเวลาคิดเรื่องคู่มันจะต้องเปลี่ยนชีวิตเรา เราต้องไม่มีเวลาของตัวเอง ไม่ได้ทำงานอย่างที่เคยบ้างานเราต้องใช้ชีวิตกรุงเทพฯ บ้าง พัทยาบ้าง คิดเยอะจนไม่อยากแต่ง ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่คิดเยอะคิดจะเซฟเวลาคนเดียวให้นานที่สุด ซึ่งตอนอายุ 38 เขาก็ขอเราแต่งงานแล้ว  จากนั้นก็โทรหาหมอสมเจตน์ เพราะเราก็อยากมีลูก หมอก็แนะนำให้มาฝากไข่ ตอนนั้นต้องเช็คเลือดว่าฝากไข่ได้ไหม เพราะอายุจ๋าเกิน 35 ก็รู้สึกหวั่นๆ อาจจะฝากไม่ได้แต่พอผลตรวจเลือดออกมา จ๋าแข็งแรงมากเหมือนคนอายุ 30 ปี หมอก็ถามไปทำอะไรมา ซึ่งจ๋าเป็นคนที่ดูแลตัวเองทั้งอาหารการกิน เล่นโยคะทุกวัน ตอนนั้นสุขภาพแข็งแรงมาก รู้สึกตัวเองแอคทีฟมาก

ในการฝากไข่ไม่ยุ่งยาก ไม่เจ็บเลยค่ะ ฉีดยาตามหมอสั่ง เวลาไปไหนก็พกยาไปด้วย ทำให้เป็นเรื่องปกติ ไม่มีความกังวล กังวลเรื่องงานอาจจะมีแต่เรื่องชีวิตกับสุขภาพเราเป็นคนที่มีวินัย การฝากไข่ก็คือเรื่องของวินัย ฉีดยาตรงเวลา ไปหาหมอตามนัดหมอบอกทำอะไรก็ตามนั้น

สุขภาพดี อารมณ์ดี ทุกอย่างก็ดี

คุณจ๋า: เราไปหาหมอหลังแต่งงาน ไปเช็คสุขภาพทั้งสองคนผลออกมาดีมาก แล้วจ๋าก็เก็บไข่อีก ซึ่งตอนนั้นอายุ 42 แล้ว แต่สุดท้ายคุณหมอเลือกใช้ไข่ที่ฝากไว้ตอนอายุ 38 เพราะแข็งแรงมากกว่า คุณหมอเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้

คุณอั๋น: ผมเคยคุยกับจ๋าว่า ทำไมคนอื่นเวลาจะมีลูกดูเป็นเรื่องยากจังเขาเครียดกันมาก แต่ของเรามันดูง่ายไปหมด อย่างตอนที่ใส่ตัวอ่อนเข้าไป หมอให้นอนนิ่งๆ 3 วัน แต่หมอบอกใช้ชีวิตปกติ ซึ่งจ๋าก็ไม่ได้นอนนะ เพราะการนอนเฉยๆ ยิ่งเครียด ผมว่าเราไม่กดดัน ไม่ซีเรียส ถ้าไม่ได้เอาใหม่ ไม่ทันก็พักลองธรรมชาติก็ได้ อะไรก็ได้ เรามีความสุขมากอยู่แล้ว จะสร้างเงื่อนไขให้ทุกข์ทำไม อย่างเรื่องเพศของลูกอะไรก็ได้

ใช้ชีวิตดี สิ่งที่ดีๆ จะตามมา

คุณจ๋า: จ๋ามีเพื่อนในวัยเดียวกันหลายคนเขาอยากมีลูก ไปทำทุกอย่างทั่วโลกแต่ก็ไม่ได้ เขาเล่าให้ฟังร้องไห้เลยนะ ตอนนั้นจ๋ายังไม่มีลูก ก็แนะนำให้กลับมาเมืองไทยมาหาหมอสมเจตน์ เพราะเราฝากไข่ที่นี่ จ๋ารู้สึกว่าทำไมเขาทุกข์ขนาดนี้นะ พอเพื่อนมาหาหมอสมเจตน์ก็เก็บไข่ได้ 2 ฟอง เขาทำที่อื่นมาแล้วหลายครั้ง ใช้เงินมหาศาลเลย แล้วในที่สุดครั้งนี้เขาก็มีน้องค่ะ

ก่อนเขาไปทำจ๋าก็บอกเขาว่า ต้องทำใจให้สดใส ต้องทำตัวให้มีความสุขกับทุกวันที่มีอยู่ เพราะเพื่อนจ๋าเขารอการมีลูกแบบทุกนาที จ๋าก็บอกเธอไปทำให้ชีวิตมีความสุข เธอเคยออกกำลังกายไหม มีความสุขที่หุ่นดูดี แต่งตัวไปเที่ยวนอกบ้าน ให้จิตภูมิใจกับความเป็นเราก่อนเลยนะ เที่ยวให้มีความสุข ทำตัวเองให้สวยทำแค่นี้ก่อน เพื่อนก็คงคิดบ้าหรือเปล่า ทำแบบนี้แล้วจะมีลูก (หัวเราะ)

คุณอั๋น: เราเป็นพวกสุขนิยม ผมคิดว่าถ้าเรามีความสุข ครอบครัวมีความสุข ทำไมจะไม่มีดวงวิญญาณบริสุทธิ์อยากมาเกิดในที่ดีๆ ล่ะ  แต่ถ้าคุณทำตัววุ่นวายเป็นทุกข์ อย่าว่าแต่การมีลูกเลย แฟนก็คงไม่มี

คุณจ๋า : จ๋าทำงานก็เครียดแต่เราก็ต้องหลุดจากตรงนั้น เราทำงานเพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ไม่ใช่เกิดการเกลียดชัง รู้สึกไม่ดีต่อกัน ใช้ชีวิตให้เป็น ถ้าเราใช้ชีวิตไม่เป็นเวลา เรามีลูกจะสอนลูกให้ใช้ชีวิตเป็นได้อย่างไร