ศูนย์รักษาผู้มีบุตรยากเจตนิน
คุณโบและคุณเซนเริมเล่าถึงจุดเริ่มต้นและประสบการณ์ที่ผ่านมากับเส้นทางการรักษามีบุตรยาก
คุณโบ : เราสองคนแต่งงานกันและใช้ซีวิตคู่ 2 คนด้วยกันมาสักพักนานถึง 7-8 ปี ทั้งโบเองและทางคุณเซนก็อยากมีลูก เลยคิดว่าถึงเวลาแล้วหล่ะ เลยตัดสินใจว่าโอเคเราจะมีลูกกัน ซึ่งพอตัดสินใจแล้วเราสองคนใช้เวลานานถึง 3-4 ปี ในการพยายามมีด้วยวิธีธรรมชาติ แต่น้องก็ไม่มาสักที
คุณเซนเสริมต่อ : ต้องบอกก่อนว่าตัวผมเองอยากมีลูกมากเพราะผมแต่งงานกับคุณโบตั้งแต่ตอนอายุ 32 ครับ ระหว่างทางที่เราพยายามจะมีน้องด้วยวิธีธรรมชาติตามที่คุณโบแจ้ง เราก็ได้มีการไปตรวจร่างกาย ปรึกษาคุณหมอ ผลออกมาก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ เราก็เลยเข้าใจว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรทั้งคู่
เราเริ่มรู้สึกว่า เรารอไม่ได้แล้วเพราะอายุที่มากขึ้น
คุณโบ : จริง ๆ เราเคยทำ IUI และปรึกษากับที่อื่นมาก่อนแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จากนั้นมีโอกาสได้พูดคุยกับเพื่อนที่อยากมีลูกเหมือนกัน เพื่อนก็เลยแนะนำให้มาที่โรงพยาบาลเจตนิน เราสองคนก็เลยเลือกที่นี่และเข้ามาปรึกษาคุณหมอ จุดเริ่มต้นของเรา เราเริ่มที่ IUI ก่อนประมาณ 2 ครั้ง แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ เราเริ่มรู้สึกว่า เรารอไม่ได้แล้วเพราะอายุที่มากขึ้นด้วย เลยปรึกษากับคุณหมอและวางแผน ตัดสินใจทำ ICSI เลยค่ะ
คุณโบเล่าต่อว่า : ที่จริงถ้ามองย้อนกลับไประหว่างการรักษาไม่ได้มีความกังวลอะไรค่ะ เพราะคุณหมออธิบายกระบวนการ ขั้นตอนทำให้เราเข้าใจว่าระหว่างทางเราจะต้องเจออะไรบ้าง ทำให้เราลดความกังวลกับสิ่งที่เราต้องเจอไปได้เยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็น การวางตารางในการฉีดยา การพบแพทย์ ซึ่งโบคิดว่าจุดนี้เป็นข้อดีมาก ๆ การวางแผนที่ตรงกับความต้องการของเราที่เป็นไปในแบบที่ถูกต้องการตามการรักษาทำให้เราได้รับความสะดวก และไม่มีผลกระทบกับงานแม้แต่นิดเดียว
ถึงแม้ว่าจะแอบท้อใจบ้างระหว่างทางการรักษา…แต่เราไม่ยอมแพ้แน่นอน
คุณโบ : แอบยอมรับเลยค่ะว่าบางทีก็มีท้อใจบ้าง อย่างการฉีดยา เพราะค่อนข้างเยอะ และเราก็เป็นคนที่แอบกลัวเข็มนิด ๆ แต่ก็ได้คุณเซนนี่แหละค่ะที่เป็นคนช่วยฉีดให้ทุกเข็ม แล้วพอฉีดเสร็จเขาก็จะให้กำลังใจโดยพาไปหาของอร่อย ๆ กิน แค่นี้ก็มีกำลังใจและค่ะ
คุณเซนเสริมต่อว่า : จริง ๆ ผมว่าในระหว่างขั้นตอนการรักษาไม่ค่อยมีอะไรให้น่ากังวล ตัวผมเองก็คอยให้กำลังใจคุณโบตลอด คอยพูดเล่น ทำให้เขาไม่กังวลและไม่เครียด เพราะผมก็ทราบดีว่าในระหว่างกระบวนการคุณโบน่าจะมีฮอร์โมนแปล ปวนมาก ผมก็รับหน้าที่เตรียมยา ฉีดยา เป็นนาฬิกาปลุกเมื่อถึงเวลาก็มาเรียกให้ไปฉีดยา เสร็จแล้วก็พาคุณโบไปหาของอร่อย ๆ กิน ให้สบายใจ
เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุด…เพราะไม่ใช่แค่เราสองคนที่ดีใจ
คุณโบ: หลังจากใส่ตัวอ่อนก็ลุ้นด้วย กังวลด้วยว่าผลจะเป็นยังไง พอรู้ว่าตั้งครรภ์ก็ดีใจมากค่ะ เราสองคนก็ดีใจมาก ๆ แล้วแต่ครอบครัวของเราดีใจมากกว่า เพราะคุณตาและคุณยายนี่ลุ้นทุกวันและน่าจะลุ้นกว่าโบอีกค่ะ เพราะทุกคนทราบว่าตั้งครรภ์ทุกคนก็ดีใจมาก ๆ
คุณเซน : ส่วนตัวผมก็ดีใจมาก ๆ ครับมันบรรยายไม่ถูก แต่ในตอนนั้นก็แอบกังวลเกลัวน้องหลุดเหมือนกันครับ
ลำดับความสำคัญในชีวิตเปลี่ยน…เราคิดถึงลูกก่อนเสมอ
คุณโบ : การใช้ชีวิตเปลี่ยนไปมากค่ะ เมื่อก่อนมีกัน2คน เราก็อยู่กันอย่างอิสระ คิดอะไร อยากทำอะไรเพื่อตัวเองทำเลย ไม่ต้องนึกถึงใคร แต่พอวันนี้ได้เป็นคุณพ่อคุณแม่แล้ว มันมีความรู้สึกพิเศษที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณนั่นคือลำดับความสำคัญในชีวิตเราเปลี่ยนไปค่ะ เราคิดถึงลูกก่อนเสมอ พอมีลูก ก็เลยทำให้เราสองคนมองถึงอนาคตมากขึ้น
คุณเซน : สำหรับผมแล้ว ผมมีมุมมองการใช้ชีวิตผมที่เปลี่ยนไปนั่นคือ เรื่องเวลา พอเรามีลูกเราก็พยายามจัดสรรเวลาให้ครอบครัวมากขึ้นครับ อยากอยู่กับลูกให้มาก ๆ ครับ
ขอบคุณคุณหมอ ขอบคุณโรงพยาบาล เรารู้สึกอุ่นใจ สบายใจทุกครั้งในการรักษา ผลลัพธ์เลยออกมาดี แอบบอกว่าเดี๋ยว อีกปีนึง เจอกันใหม่นะคะ
ถ้าเบบี๋ได้ผ่านมาอ่านบทความนี้
“หม่ามี๊อยากบอกลูกว่า เก่งมากนะเบบี๋ ที่ต่อสู้กันมาด้วยกัน มาเติมเต็มทำให้ครอบครัวเรามีเสียงหัวเราะเพิ่มขึ้น เป็นกำลังใจให้หม่ามึ้และพ่อพ่อ พวกเรารักอัลฟ่ามากนะครับ คุณพ่อฝากบอกว่า ถ้าได้อ่านแล้วก็อย่าดื้อให้มากนะ “
